വിചിത്ര മനുഷ്യന്‍

സമർപ്പണം: പുസ്തകങ്ങളുടെയും മരങ്ങളുടെയും നന്മയും തണുപ്പും അന്യമായ തലമുറയ്ക്ക്...

വിചിത്ര മനുഷ്യൻ

അകലെയേതോ നാട്ടിൽ ഒരു വിചിത്ര മനുഷ്യനെ കണ്ടെത്തിയത്രേ!!
ഒരു കട്ടിക്കണ്ണടയും വെച്ച്, ചെറിയ ലാപ്ടോപ് പോലെ തുറക്കാവുന്ന പുറംചട്ടയുള്ള ഒരു സാധനത്തിൽ, താളുകളെന്നോ മറ്റോ പറയണ എന്തോ ഒന്ന് മറിച്ച് നോക്കി​ക്കൊണ്ട് (അതിനെ അയാൾ "പുസ്തകം" എന്നാണത്രേ വിളിക്യ!) മരച്ചോട്ടില്‍ (അവിടെ എവിടെയോ ഒറ്റയ്ക്ക് നിക്കണ ഒരു മരമുണ്ടത്രേ!) വെറും നിലത്ത് അങ്ങനെ ഇരിക്യാത്രേ അയാള്‍. വെറും നിലത്തൊക്കെ എങ്ങനാപ്പോ ഇരിക്കണേ?? അതും മണ്ണിലേ.... നോവില്ല്യെ ആവോ... ആ മരം അയാള്‍ക്ക് "തണല്‍" കൊടുക്കുന്നുണ്ട് പോലും! എന്താപ്പോ ഈ "തണല്‍" എന്ന് വെച്ചാ? മമ്മിയോട് ചോദിച്ചപ്പോ തണുപ്പ്, നിഴല്‍ എന്നൊക്കെ പറേണു... തണുപ്പോ?? ന്‍റെ റൂമിലെ ഏസിയെക്കാള്‍ തണുപ്പുണ്ടാവുമോ ഇപ്പറഞ്ഞ തണലിന്??? ഒന്നിരുന്ന്‍ നോക്കാംന്നു കരുതിയാ ഇവിടെവിടെയാ അപ്പറഞ്ഞ പോലൊരു മരം??!!!

എന്നാലും അയാള്‍ കുനിഞ്ഞു നോക്കിയിരിക്കണ "പുസ്തകം" എന്ന് പറേണ ആ സാധനത്തിലെന്താവും ഉള്ളത്?? ഡാഡി പറഞ്ഞത് അക്ഷരങ്ങളാണെന്ന്... ന്‍റെ ടാബിലും ഉണ്ടല്ലോ അക്ഷരങ്ങള്‍... പിന്നെന്തിനാണാവോ ഈ "താളുകള്‍!" പിന്നെയാ കട്ടിക്കണ്ണട...ഒരു പഴയ ഫോട്ടോയില്‍ മുത്തശ്ശനെന്നു പറയണ ഒരാള്‍ വെച്ച് കണ്ടിട്ടുണ്ട് അത്... കാഴ്ചയ്ക്ക് പ്രശ്നൊള്ളോരാ വെക്കണേന്നാ കേട്ടത്... അതിനല്ലേപ്പോ ലെന്‍സൊള്ളത്... ഞാനും വെച്ചിട്ടുണ്ടല്ലോ... പിന്നെന്തിനാ അയാളിപ്പഴും കണ്ണട വെക്കണേ?? ലെന്‍സ്‌ കൊണ്ട് കണ്ടാല്‍ വ്യക്തത പോരാന്നു തോന്നീട്ടാവുമോ?? ശരിക്കും ഒരു വിചിത്ര മനുഷ്യന്‍ തന്നെ!!

അഭിപ്രായങ്ങള്‍

ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ

ഈ ബ്ലോഗിൽ നിന്നുള്ള ജനപ്രിയ പോസ്റ്റുകള്‍‌

ഓര്‍മ്മ

സമര്‍പ്പണം: ഓര്‍മകളാകുന്ന ഓരോ നിമിഷത്തെയും മറവി കൊന്നു കൊലവിളിക്കുമ്പോഴും, "എനിക്ക് മറവിയില്ല," എന്ന് പറഞ്ഞ് പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട്  ജീവിതത്തെ നേരിടുന്ന ഓരോ വൃദ്ധജനത്തിനും... അവ്യക്തതകളുടെ ഒരു കൂമ്പാരമാണ് ജീവിതം! ഓര്‍മ്മ തുടക്കം ‘അ’ തന്നെയാണ്.... ‘എ’, ‘ഐ,’.... ‘ഒ’... ‘ഐ’ കഴിഞ്ഞാല്‍ ‘ഒ’... പിന്നെ... ‘ഓ’.... ഓര്‍മ്മ...അതെ അത് തന്നെയാണ്.. ‘ഓര്‍മ്മ...!’ അക്ഷരമാല പരിചിന്തനം ചെയ്ത് കണ്ണടച്ച് കിടക്കുമ്പോഴാണ് പരിചയമുള്ള ഒരു ശബ്ദം... “നോക്കു.. ഓര്‍മ്മ കിട്ടുന്നുണ്ടോ ഇതാരാണെന്ന്?” കണ്ണുകള്‍ മെല്ലെത്തുറന്നു നോക്കുമ്പോള്‍  ചിരിക്കുന്ന ഒരു മുഖമാണ് മുന്‍പില്‍... ഓര്‍മ... ഓര്‍ത്തെടുക്കണം... “ഓര്‍മ്മയുണ്ടോ?” ഓര്‍മ്മ... ഉണ്ട്... ഉള്ളതാണ്... ഉണ്ടായിരുന്നു... ആ കണ്ണുകള്‍... അറിയാം... മനസിലാവുന്നുണ്ട്... ഓര്‍മ്മയുണ്ട്... “മുത്തച്ഛന്‍ മറന്നോ എന്നെ?” മുത്തച്ഛന്‍... ആ വിളി... ആ കണ്ണുകള്‍... അറിയാം... കട്ടിലിന്റെ ഒരു ഓരത്തായി  ചിരിയ്ക്കുന്ന ഒരു മുഖം... തളര്‍ന്ന കൈകളെടുത്ത് മടിയില്‍ വെച്ചിട്ട് വീണ്ടും തന്നോട് ചോദിക്കുന്നു; “ഓര്‍മ്മ കിട്ടുന്നില്ലേ മ
കൂടുതൽ‍ വായിക്കൂ

കലൈഡോസ്കോപ്

സന്ധ്യ. കടല്‍. ചിന്തകള്‍. കടല്‍ത്തീരത്ത് കാഴ്ചകള്‍ കാണാനും കടല കൊറിക്കാനും തിരയെണ്ണാനും വന്ന നിരവധിപ്പേരില്‍ ഒരാളായിരുന്നു അയാളും. കടല്‍ക്കാഴ്ചകള്‍ മടുത്ത് പലരും മടങ്ങിയിട്ടും ഒക്കെയും കണ്ടും കേട്ടും അടുത്ത് വരുന്ന കച്ചവടക്കാരെ തെല്ലും ശ്രദ്ധിക്കാതെയും അയാളും അയാളുടെ ആലോചനകളും അവിടെത്തന്നെ തുടര്‍ന്നു. സൂര്യനെ മുഴുവന്‍ വിഴുങ്ങിയിട്ടും വിശപ്പടങ്ങാത്ത പോലെ കടല്‍ അയാള്‍ക്കു മുന്‍പില്‍ ആര്‍ത്തുകൊണ്ടേയിരുന്നു. കടലിനോട് മത്സരിക്കാനെന്ന പോലെ കാര്‍മേഘങ്ങള്‍ പാതി പപ്പടം തിന്നത് മതിയാവാതെ നക്ഷത്രക്കുഞ്ഞുങ്ങളെ ഓരോന്നിനെയായി വിഴുങ്ങുന്നു... വിശപ്പ്! ഈ ഭൂമിയിലും തന്റെ ജീവിതത്തിലും അതിലും വലുതായ പ്രശ്നങ്ങള്‍  ഒരുപാടുണ്ടെന്ന അയാളുടെ തിരിച്ചറിവിനെ ഊട്ടിയുറപ്പിക്കാനെന്നവണ്ണം മുഷിഞ്ഞ കുപ്പായത്തിനുള്ളില്‍ നിന്നും ഒരു വിറയല്‍. ഫോണ്‍. ഭാര്യ. കഴിഞ്ഞ നാലഞ്ചു മണിക്കൂറുകള്‍ക്കിടയില്‍  എത്രാമത്തെ തവണയാണ് വിളിക്കുന്നത് എന്ന് ഓര്‍ത്തെടുക്കാന്‍ പറ്റുന്നില്ല. എടുത്താല്‍ അത്രയും തവണത്തെ സംഭാഷണങ്ങള്‍ ആവര്‍ത്തിക്കും എന്നറിയാം. ഓരോ തവണ എടുക്കുന്നതും അറിഞ്ഞുകൊണ്ട് തന്നെയാണ്. എടുത്തില്ലെങ്കില്‍ അവള്‍ ഭയക്കും.
കൂടുതൽ‍ വായിക്കൂ